คนขุดสุสาน
ประเภท นวนิยายจีนแปล ไม่โบราญ ไม่กำลังภายใน และไม่ใช่ยุคปัจจุบันด้วย (ช่วงเวลาในเรื่องเป็นยุคหลังปฏิวัติประชาชน)
แนว ผจญภัย ลึกลับ แอคชั่น อิงประวัติศาสตร์บ้าง(อ้างถึง แต่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์)
ตัวละครหลัก หูปาอี้� , พั่งจื่อ , เชอร์รี่ หยาง
เรื่องย่อ/ที่มา
พระเอกของเรื่อง กระทาชายชาวจีนนามว่าหูปาอี้ ผู้ซึ่งได้มรดกสุดแสนจะน้อยนิดจากเจ้าคุณปู่เป็นหนังสือโบราญครึ่งเล่ม ชื่อว่า "ตำราฮวงจุ้ยหยินหยางสิบหกอักษร" (ส่วนหยินหยางถูกฉีกทิ้งไปแล้ว เหลือแต่ส่วนดูฮวงจุ้ย ซึ่งไม่ใช่ดูฮวงจุ้ยบ้านๆ ทั่วไปด้วย แต่เป็นการดูฮวงจุ้ยดวงดาว)�
ชายหนุ่ม(วัยสามสิบกว่าๆ) ผู้ซึ่งศรัทธาในท่านประธานเหมายิ่งชีวิตผู้นี้ เคยเข้าร่วมกองกำลังปฏิวัติ เป็นทหารชั้นนายกอง ต่อมาสติแตกทำเรื่องผิดพลาดเลยต้องระเห็ดออกมาเป็นคนธรรมดา หาเช้ากินค่ำไปวันๆ กับพั่งจื่อเพื่อนตายที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เนื่องจากไม่มีความรู้อะไรนอกจากเรื่องปฏิวัติมาร์กซิส กับเรื่องในตำราครึ่งเล่มที่ได้มรดกมานั่นแหละ ทางเดียวในการหาเลี้ยงชีพ ก็คือการขุดหาสุสานโบราญของราชวงศ์ต่างๆ เพื่อเอาสมบัติมาขายกิน -*- ทั้งหมดนั่นเป็นที่มาของเรื่องนี้นั่นแหละครับ
แล้วเรื่องนี้มันจะน่าสนใจยังไงล่ะ
คืออย่างนี้ครับ การขุดสุสาเนี่ย หลักๆ มันก็มีไม่่กี่วิธี ที่นิยมกันก็คือใช้กำลังเข้าว่า หาตำแหน่งสุสาน แล้วเกณฑ์คนไปขุด วิธีนี้เหมาะกับฝั่งรัฐบาล/ทหาร เพราะคนเยอะ เกณฑ์ไปเสี่ยงตายได้ ไม่ก็พวกโจรสุสาน ลงไปลุ้นเสี่ยงภัยเอา ส่วนพระเอกเรานี่ เป็นอีกแบบหนึ่งคือพวกที่สืบวิชาขุดสุสานมา สามารถดูฮวงจุ้ยดวงดาวได้ว่าทำเลไหนฮวงจุัยดี เหมาะกับการทำสุสาน� พวกที่เก่งๆ (แน่ละว่าไม่ใช่พระเอกเรา) จะรู้วิธีเข้า ทางลับต่างๆ เพื่อจะลงไปเอาสมบัติได้
แน่นอนละครับ ว่าสุสาน ไม่ได้ทำเอาไว้ให้ขุด ยิ่งสุสานพวกกษัตริย์ ราชวงศ์ต่างๆ� ย่อมจะมีการจัดเต็มทุกรูปแบบเพื่อป้องกันไม่ให้มีใครไปรบกวน กับดักเอย ค่ายกลเอย สิ่งมีพิษภัยอะไรสารพัดที่จะพึงหาได้ก็จะถูกจับมาใส่ๆ ไว้เต็มไปหมด ดังนั้น คนที่จะลงไปขุด ถ้าไม่มีฝีมือและดวงไม่แข็งจริงๆ โอกาสรอดออกมาได้แทบจะไม่มี ถ้าเป็นประเภทพวกเยอะก็ไม่ว่ากัน ตายได้ตายไป คนที่รอดก็เข้าไปขุดมาได้อยู่ดี แต่พวกที่พกแต่ฝีมือ(ซึ่งไม่ค่อยมี) ความรู้(ตามทฤษฎีล้วนๆ จากหนังสือครึ่งเล่มนั่นแหละ) กับดวงล้วนๆ อย่างพวกพระเอกนั้น จะใช้วิธีไหนถึงจะเข้าไปเอาสมบัติมาได้ ไม่สิ จะใช้วิธีไหน ถึงจะเอาตัวรอดมาได้มากกว่า ^^"
คืออย่างนี้นะครับ เรื่องนี้มันก็แนวๆ เพชรพระอุมานั่นแหละ ไม่ใช่นิยายจีนกำลังภายในแต่อย่างใด(ไม่มีเลยสักกะนิด พระเอกไม่มีวิทยายุทธ มีแต่โกยตีนหมาท่าเดียว) เพียงแต่อิตาหูปาอี้นี่ไม่ใช่รพินทร์ ไพรวัลย์เท่านั้น ถึงเป็นทหารเหมือนกัน ก็เป็นแค่นายกองเล็กๆ ไม่ได้จบนอก พูดภาษาอื่นนอกจากภาษาจีนก็ไม่ได้� ยิ่งปืนก็ไม่ได้แม่นเทพอะไร (แต่อิตาพั๊งจื่อนั่นแม่นนะ) ทั้งใจร้อน มุทะลุ วิชาเดินป่าอะไรก็ไม่มี วิชาสายขุดสุสานอะไรก็ไม่มี� คาถาอาคมก็ไม่มี คือไปเสี่ยงภัยด้วยใจล้วนๆ เลยครับ ไปตายเอาดาบหน้าอย่างเดียว ดีอย่างเดียวคือวิชาที่ได้จากตำราครึ่งเล่มนั่นเทพมาก (ถ้ามีครบเล่มนั่นเป็นสุดยอดคัมภีร์ได้เลย) ระดับที่ว่าทำเอาวิชาดูฮวงจุ้ยทั่วไปเป็นวิชาชั้นอนุบาลไปเลย� อ้อ ข้อดีของหูปาอี้คือมีความเป็นผู้นำ มีความกล้า มีน้ำใจ และมีมนุษยธรรมใช้ได้เลยทีเดียว ส่วนอิตาพั่งจื่อเพื่อนซี้นั่นก็เป็นชายอ้วนเถื่อนคนหนึ่ง ไม่ได้หล่อเทพอย่างแงซายแต่ประการใด อาศัยแค่แรงกาย มันสมองอันน้อยนิดและฝีมือแม่นปืนขั้นเทพกับความโหดเข้าช่วยเท่านั้น (นิยามของอิตานี่คือโหด เถื่อน โลภครับ แต่ลึกๆ หมอนี่มีน้ำใจและรักเพื่อนมากนะครับ) เชอร์รี่ หยาง สาวจีนสัญชาติมะกันนั่นดูจะใกล้เคียงคุณหญิงดารินทร์หน่อย ตรงที่สวย ฉลาด การศึกษาสูง (รอบรู้กว้างขวางด้วย) ยิงปืนแม่นและเอาตัวรอดได้ดี อ่อนโยน มีน้ำใจ (ติดจะใจอ่อนไปนิด ถ้าเทียบกับขาโหดอย่างสองคนนั่น) แถมดีตรงไม่ติดนิสัยหญิงมาก ไม่ค่อยใช้อารมณ์ พูดคุยรู้เรื่อง คือเป็นตัวละครที่ดูดีที่สุดในท้องเรื่องแล้วครับ ตัวละครประกอบอื่นๆ ในเรื่องนี้ไม่ค่อยมีเท่าไหร่ (นอกจากต้าจิ๊นหยา ที่เป็นพ่อค้าหน้าเลือดเพื่อนพระเอกแล้ว คนอื่นไม่ค่อยมีบทบาทเท่าไหร่ครับ อิตาต้าจิ๊นหยานี่ก็โอเคอยู่นะครับ� ถึงจะทำอะไรไม่ค่อยได้ เป็นพ่อค้าหน้าเลือดโลภมาก แต่ก็มีความรู้ด้านดูของเก่ง แล้วก็จริงใจกับเพื่อนใช้ได้อยู่) ขออนุญาตไม่กล่าวถึงละกัน
เนื้อเรื่องหลักๆ (สปอยล์)
�
ก็คือ (เล่ม 1) หูปาอี้กับพั่งจื่อ รับอาสาไปขุดสุสานโบราญที่กลางทะเลทรายให้กับทางคณะสำรวจโบราญคดี ซึ่งมีเชอรี่ หยางเป็นคนออกทุน และเดินทางไปด้วย (เพราะพ่อเธอเคยออกเดินทางไปทะเลทรายนั่น และหายสาบสูญไป เธอเลยจะไปตามหาพ่อด้วย)�
การเดินทางครั้งนั้นจบลงโดยคนในคณะเดินทางล้มตายลงเกือบหมด ศาสตราจารย์หัวหน้าคณะเป็นบ้า หูปาอี้ พั่งจื่อและเชอร์รี่หยางติดคำสาปร้ายแรงมาจากสุสานโบราญ ทั้งสามเลยจำเป็นต้องออกเดินทางเพื่อหาสมบัติลับในสุสานโบราญอื่นเพื่อแก้คำสาป (เล่ม 3)� และออกเดินทางไปยังอาณาจักรลึกลับโบราญที่ล่มสลายไปแล้ว ไปยังจุดกำเนิดของคำสาปนั้น เพื่อไปลบล้างมัน (เล่ม 4)
จุดเด่นของนิยายเรื่องนี้ คือมันเป็นนิยายจีนที่กล่าวถึงประวัติศาสตร์จีนโบราญครับ เนื้อเรื่องจึงมีความลึกและมีรายละเอียดมากมาย เพราะจีนมีประวัติศาสตร์ยาวนาน และเป็นชาติที่ประกอบด้วยชนเผ่าจำนวนมาก แต่ละชนเผ่ามีวัฒนธรรมประเพณี ความเชื่อและประวัติศาสตร์ของตัวเอง จึงมีเรื่องให้เล่นเยอะ รายละเอียดเยอะและสมจริงมาก เรื่องความเชื่อ เรื่องลี้ลับก็มีเยอะ เนื่องจากมันลึก มันสมจริง มันเลยหลอนกว่าเรื่องแต่งทั่วไปน่ะครับ -"- พลอยทำให้เรื่องนี้อ่านสนุกกว่านิยายแนวผจญภัยอื่นๆ ไปด้วย เพราะมันมีความจริงเป็นพื้นฐานรองรับอยู่� แต่มันก็มีข้อดีและข้อเสียในตัวครับ
เนื่องจากเรื่องมันอ้างถึงประวัติศาสตร์จีน ที่ทั้งกว้างและลึก ทั้งยาวนานและมีรายละเอียดมาก ทำให้เข้าใจยาก โดยเฉพาะถ้าไม่ได้ชอบเรื่องเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ ศัพท์หลายๆคำ ถึงแปลเป็นไทยแล้วก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี -*- เรื่องมันมีความเป็นจีนมากๆ จนสัมผัสได้ถึงความคิดความเชื่อของคนในยุคปฏิวัติประชาชนได้เลย ถ้าคุณชอบนิยายจีนที่มีความเป็นจีนแท้ๆ มากกว่านิยายกำลังภายในทั่วไป ถือว่าเข้าทางครับ แต่ถ้าไม่ได้ชอบประวัติศาสตร์ จะอ่านเอามันเอาสนุกอย่างเดียว ก็ยังถือว่าใช้ได้อยู่นะครับ
| 
